Σε κανονικές συνθήκες, ο οργανισμός χρησιμοποιεί ένα σάκχαρο, τη γλυκόζη, 
η οποία, παρουσία οξυγόνου, μετατρέπεται σε ενέργεια για τον οργανισμό, νερό και διοξείδιο του άνθρακα. Όταν οι απαιτήσεις για ενέργεια αυξάνονται, όπως στην περίπτωση της μυϊκής άσκησης, το οξυγόνο που λαμβάνει ο οργανισμός με την αναπνοή δεν επαρκεί. Στην περίπτωση αυτή ακολουθείται μια άλλη μεταβολική πορεία και η απαιτούμενη βιολογική ενέργεια παράγεται με γλυκόλυση.
Κατά τη γλυκόλυση στον οργανισμό σχηματίζεται γαλακτικό οξύ, το οποίο έχει ως αποστολή του να απομακρύνει το υδρογόνο και να επιτρέπει έτσι στους μυς να συνεχίσουν το έργο τους, εφοδιάζοντας τον οργανισμό με επιπλέον ενέργεια. Όταν το επίπεδο του γαλακτικού οξέος ξεπερνά την ικανότητα της πέψης του οργανισμού, προκαλείται μυϊκή κόπωση και πόνος.
Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα απο το 
βιβλίο "Το θέμα δεν είναι μόνο το ποδήλατο - Η επιστροφή μου στη ζωή" του Lance Armstrong, αθλητή ποδηλασίας παγκοσμίου επιπέδου και πρώην καρκινοπαθή.
«... Εκεί λοιπόν ένας γιατρός μέτρησε το μέγιστο VO 2 μου, που είναι η ποσότητα οξυγόνου που μπορεί να εισπνεύσει και να χρησιμοποιήσει κανείς, και, όπως λέει, τα νούμερα που έπιασα είναι ακόμα και σήμερα τα μεγαλύτερα που έχει δει στη ζωή του. Επίσης, ο οργανισμός μου παράγει λιγότερο γαλακτικό οξύ απο ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι. Το γαλακτικό οξύ είναι η χημική ουσία την οποία βγάζει το σώμα μας όταν εξαντλείται και κουράζεται, είναι η ουσία που κάνει τα πνευμόνια μας να καίνε και τα πόδια μας να πονάνε.
..Ένοιωθα το γαλακτικό οξύ να ποτίζει τα πόδια μου. Το πρόσωπό μου ήταν μια μεγάλη γκριμάτσα πόνου».
Προσθήκη Σχολίου