Το χλωριούχο νάτριο (NaCl) είναι το γνωστό σε όλους μαγειρικό αλάτι. Είναι μια στερεή κρυσταλλική ένωση με σημείο τήξης 801 ο C 
που αποτελείται από θετικά ιόντα νατρίου (Να + ) και αρνητικά ιόντα χλωρίου (Cl - ). Τα παραπάνω ιόντα είναι κανονικά διατεταγμένα στο χώρο, έτσι ώστε κάθε αρνητικό ιόν να περιβάλλεται από έξι θετικά και κάθε θετικό από έξι αρνητικά, σχηματίζοντας κύβους που επαναλαμβάνονται στο χώρο. Κάθε κρύσταλλος αποτελείται από δισεκατομμύρια ιόντα.
Μια από τις πηγές το αλατιού είναι το ορυκτό αλάτι που εξορύσσεται από κοιτάσματα στο εσωτερικό του φλοιού της γης, τα οποία πολλές φορές έχουν ύψος εκατοντάδων μέτρων.
Μεγάλες ποσότητες αλατιού παράγονται επίσης στις αλυκές με την εξάτμιση του θάλασσινού νερού με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας.
Το χλωριούχο νάτριο χρησιμοποιείται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην βιομηχανική παραγωγή ανόργανων χημικών προϊόντων. Η συνολική κατανάλωσή του σε όλο τον κόσμο είναι 150 εκατομμύρια τόνοι το χρόνο. Το 50% της ποσότητας αυτής χρησιμοποιείται στην παραγωγή χλωρίου (Cl 2 ), υδρογόνου (H 2 ), νατρίου (Na) και υδροξειδίου του νατρίου (NaOH) το 10% στην παραγωγή του ανθρακικού νατρίου (Νa 2 CO 3 ) και το 4% στην παραγωγή άλλων χημικών ενώσεων. 
Το 12% καταλανώνεται στις βιομηχανίες τροφίμων, υφάνσιμων υλών, χαρτιού, χρωμάτων, ελαστικών και πετρελαιοειδών, το 3% ως επιτραπέζιο αλάτι και το 4% στην παραγωγή ζωοτροφών. Τέλος, το 17% καταναλώνεται για το ξεπάγωμα των δρόμων το χειμώνα. Αυτό γίνεται επειδή το σημείο πήξεως του NaCl είναι μικρότερο των 0 ο C και επομένως η προσθήκη του στους χιονισμένους δρόμους, δυσκολεύει το πάγωμα αυτών. Δυστυχώς όμως η χρήση αυτή έχει σημαντικά μειονεκτήματα. Εκτός από τη διάβρωση που προκαλεί στα αυτοκίνητα, δημιουργεί και πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα, αφού το χλωριούχο νάτριο είναι επιβλαβές για τα φυτά.